Obszar Chronionego Krajobrazu jest jedną z form ochrony przyrody w Polsce. Zajmują różnej wielkości tereny, zwykle rozległe, obejmujące pełne jednostki środowiska naturalnego takie jak: doliny rzeczne, kompleksy leśne, ciągi wzgórz, pola wydmowe, torfowiska. Podstawą prawną dla wyznaczania obszarów chronionego krajobrazu jest  Ustawa o ochronie przyrody z 16 kwietnia 2004r., która określiła je jako tereny chronione ze względu na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze względu na możliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem lub pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych.

Obszary Chronionego Krajobrazu są formą ochrony przyrody, o niewielkich rygorach ochronności. Są przeznaczone głównie na rekreację, a działalność gospodarcza podlega tylko niewielkim ograniczeniom.

Obszary Chronionego Krajobrazu na terenie administrowanym przez Nadleśnictwo Bielsk

Celem utworzenia Obszarów Chronionego Krajobrazu jest ochrona terenów, posiadających wysokie walory krajobrazowe, wypoczynkowe i przyrodnicze, przed ich zniszczeniem bądź utratą.

Obszar Chronionego Krajobrazu Puszcza Białowieska

Utworzony w 1993 r. (Uchwała Nr XII/84/86 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku – Dziennik Urzędowy Wojewody Białostockiego Nr 12 z dn. 30.05.1986 r., poz. 128). Zajmuje powierzchnię 83242,41 ha z tego 6192,77 ha na terenie Nadleśnictwa Bielsk.

Obszar Chronionego Krajobrazu Puszcza Białowieska położony jest na rozległej płaskiej równinie z nielicznymi silnie zdenudowanymi wzgórzami żwirowymi z recesji lodowca stadiału Warty. Obszar obejmuje całą Puszczę Białowieską oraz teren położony na południe i południowy zachód od Puszczy z fragmentami lasów naturalnego pochodzenia i dużymi powierzchniami młodników sosnowych występujących na glebach porolnych. W takich granicach obszar spełnia warunki rezerwatu biosfery, w którego centrum znajduje się Białowieski Park Narodowy podlegający ochronie ścisłej. Otaczają go lasy zagospodarowane z rezerwatami częściowymi, a strefę trzecią – zewnętrzną stanowią tereny rolnicze z lasami pochodzącymi z zalesienia nieużytków porolnych.

Obszar Chronionego Krajobrazu Dolina Narwi

Obszar utworzono w 1993 roku (Uchwała Nr XII/84/86 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku – Dziennik Urzędowy Województwa Białostockiego Nr 12 z dn. 30.05.86 r., poz. 128). Zajmuje powierzchnię 38330,75 ha z tego 2249,09 ha na terenie Nadleśnictwa Bielsk.

Obszar Chronionego Krajobrazu Dolina Narwi razem z Narwiańskim Parkiem Narodowym, który dzieli go na dwie części, obejmuje całą dolinę Górnej Narwi. Narew wykorzystuje tu równoleżnikową pradolinę związaną z morenami stadiału Wkry. Dolina Narwi jest w znacznym stopniu zabagniona, a koryto rozdziela się na liczne odnogi tworzące istny labirynt cieków wijących się wśród rozległych szuwarów i trzcinowisk.